Σούπα μήλου (ουγγρικά)
ώρα
Χρόνος προετοιμασίας: 20 λεπτά.
Χρόνος μαγειρέματος ή ψησίματος: 20 λεπτά.
Συνολικός χρόνος προετοιμασίας: 40 λεπτά.
Ουγγρική σούπα μήλου
Συστατικά για 2-3 άτομα
- περίπου 1 κουταλιά της σούπας ουδέτερη γεύση λάδι ή μαργαρίνη
- 2 ξινά μήλα
- 1 κρεμμύδι
- 1 σκελίδα σκόρδο
- 1 κόκκινη πιπεριά (κατά προτίμηση ουγγρική πιπεριά)
- 1/2 κουτάλι αγγούρι (εναλλακτικά αγγούρι)
- 1 κουταλιά της σούπας αλεύρι αμύλου από πατάτα (ή δύο φέτες λευκού ψωμιού, που έχουν μαγειρευτεί ή τραυματιστεί)
- 1/2 φλιτζάνι φυσικό γιαούρτι
- 1 κύβος βουτύρου (κατά προτίμηση οργανικό απόθεμα λαχανικών) ή 2-3 κουταλάκια του γλυκού σκόνη σούπας
- περίπου 1 κουταλιά της σούπας σκόνη γλυκιά σκόνη
- 1 βολή ξύδι
- 1-2 κουταλιές ψιλοκομμένη σχοινιά, νωπά ή κατεψυγμένα
προετοιμασία
- Καθαρίστε τα λαχανικά (συμπεριλαμβανομένων των κρεμμυδιών και του σκόρδου) και τα μήλα / πλύση / φλούδα και τα ζάρια περίπου. (Στο αγγούρι μπορεί να χρειαστεί να αφαιρέσετε τους πυρήνες.)
- Πασπαλίστε όλα σε λάδι ή μαργαρίνη (όχι πολύ ζεστή, μάλλον μέτρια θερμοκρασία), σκόνη πάπρικας, ανακατεύετε για λίγο, κατόπιν ρίχνετε νερό. (Προσοχή: Εάν η πάπρικα καίει, θα είναι πικρή! Σε περίπτωση αμφιβολίας, είναι καλύτερο να γυρίσετε τη θερμότητα σε όλη τη διαδρομή και σε κάθε περίπτωση έχετε ήδη το νερό έτοιμο.)
- Βράζουμε, κύβους βούλλων και περιμένουμε λίγο μέχρι να διαλυθεί (με σκόνη πέφτει η αναμονή και ανάδευση), στη συνέχεια, με μικρή ζέστη περίπου 15-20 λεπτά με στιφάδο καπάκι. Στο τέλος, ανακατέψτε το αλεύρι αμύλου πατάτας ή το θρυμματισμένο ψωμί, προσθέστε ένα παρθένο ξύδι και, εάν χρειάζεται, λίγο αλάτι.
- Όταν όλα είναι ωραία και μαλακά: αφαιρέστε το δοχείο από τη σόμπα, προσθέστε το γιαούρτι και το σχοινόπρασο, ανακατέψτε καλά και αφήστε το να βουτήξει για τουλάχιστον 5 λεπτά (καλύτερα περισσότερο). πιθανώς διατηρήστε το ζεστό, αλλά ποτέ να βράσει ξανά, διαφορετικά το γιαούρτι θα κροκύψει.
(Η αρχική συνταγή είναι ξινή κρέμα, αλλά με γιαούρτι έχει επίσης γεύση νόστιμο και έχει λιγότερες θερμίδες.)
Αυτή είναι μια παραδοσιακή συνταγή που βρήκα σε βιβλίο μαγειρικής της δεκαετίας του '70 και προσαρμόστηκε λίγο. Φυσικά δεν ήταν "πρωτότυπο", αλλά δεν έχει σημασία. Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά έχει υπέροχη γεύση.
