Μην αμηχανία στο εστιατόριο με το "γεύση" του κρασιού
Βρίσκω τα ακόλουθα αρκετά διασκεδαστικά: Καθίζω σε ένα εστιατόριο και βλέπω το ζευγάρι να παραγγείλει ένα μπουκάλι κρασί στο επόμενο τραπέζι. Μετά από λίγα λεπτά, ο σερβιτόρος επανέρχεται στο τραπέζι με την καλή πτώση, αφαιρεί το φελλό και δίνει (συνήθως τον Κύριο) μια μικρή γουλιά κρασί στο ποτήρι.
Ο ελεγκτής περιστρέφει το τζάμι εξωφρενικά, μυρίζει μέσα, εν συντομία, ενεργεί σαν να καταλαβαίνει κάτι κρασί, παίρνει μια γουλιά, γεύσεις ... και στη συνέχεια κρέμεται έντονα και λέει "Χμμμ, πολύ καλό!" και ενθαρρύνει τον σερβιτόρο να χύνει το κρασί του συντρόφου του και του εαυτού του.
Πάντα σκέφτομαι: Τι θα συνέβαινε εάν ο ελεγκτής μου χάριζε το πρόσωπό του και δεν του άρεσε το κρασί ... Αφήστε πίσω; Συγγνώμη, φίλε, αλλά το κρασί παραγγέλθηκε και άνοιξε ... έπρεπε να πληρώσει τότε :-)
Επιτρέψτε μου να σας πω "γνώστες του κρασιού" ένα μυστικό: αυτή η γευσιγνωσία δεν είναι να καθορίσετε αν σας αρέσει το κρασί. Ο σκοπός της γευσιγνωσίας του κρασιού είναι να διαπιστωθεί εάν το κρασί είναι σωστό. Και αν το κρασί είναι σωστό, τότε μπορείτε να το αφήσετε να επιστρέψει.
Ως εκ τούτου, δεν φιλοσοφούν πάρα πολύ, δοκιμάστε το κρασί και απλά νεύμα εάν δεν γεύση σαν φελλό. Αυτό είναι, με περισσότερα να κάνεις μόνο ένα μαϊμού ;-)
