Πολιτικό θάρρος και βαρβαρότητα
Πρόσφατα, μια έκθεση ειδήσεων από τις ΗΠΑ με άφησε άφωνους. Μετά από αυτό, μια ομάδα εφήβων μεταξύ 14 και 18 ετών παρακολούθησαν και κινηματογραφούσαν έναν άνθρωπο που πνίγηκε σε μια λίμνη. Το βίντεο, που δείχνει πως ο άνθρωπος αγωνίζεται για τη ζωή του, φορτώθηκε στο Facebook μετά το περιστατικό. Εκτός από τις τρομερές εικόνες, η ηχητική λωρίδα του βίντεο δείχνει ότι οι έφηβοι χλευάζουν και χλευάζουν τον πνιγμό. "Κανείς δεν θα έρθει στη βοήθειά σας, ανόητη σκύλα. Δεν έπρεπε να είχα πάει εκεί;
Όλα αυτά συνέβησαν στο πρακτορείο ειδήσεων στη Φλώριδα, ένα αμερικανικό κράτος όπου η αποτυχία παροχής βοήθειας δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα. Μόνο το γεγονός ότι οι έφηβοι δεν έχουν αναφέρει το περιστατικό στις αρχές παραβιάζουν τους νόμους της Φλώριδας.
Γιατί είμαι τόσο συγκλονισμένος από τις ειδήσεις αυτού του θανάτου; Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να εξασθενίσει από το θόρυβο του περιβάλλοντος των καθημερινών αναφορών των φρίκης. Ο θάνατος είναι πανταχού παρόν στις ειδήσεις, πλαισιωμένος από τον αθλητισμό, τον καιρό και τους λαχειοφόρους αριθμούς. Όχι, είναι η συμπεριφορά των εφήβων που με κάνει τόσο αναισθητοποιημένη, ή ακριβέστερα, τη μη συμπεριφορά τους. Προσπαθώ να φανταστώ την κατάσταση. Ένας άνθρωπος πνίγει μπροστά στα μάτια μου. Δεν είναι ένας ανθρώπινος αυτοματισμός για να βοηθήσει τον πνιγμό; Μια αυθόρμητη, ισχυρή ώθηση; Προφανώς όχι ο καθένας.
Σχετικά με τα κίνητρα των εφήβων, προτιμούν να τραβήξουν το κινητό τους τηλέφωνο ως ο άνθρωπος για να βοηθήσει, μπορεί μόνο να θεωρηθεί. Δεν γνωρίζουμε τίποτα για την προέλευσή τους, είτε πρόκειται για μορφοποιητικές εμπειρίες βίας είτε για το κοινωνικό υπόβαθρο που έχουν. Υπήρξε δυσοσμία δυναμικής ομάδας ή ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών; Όλες οι καθαρές εικασίες. Ωστόσο, ένα πράγμα είναι σαφές: η συμπεριφορά τους αποκαλύπτει έναν βαθμό βίας που είναι κάτι περισσότερο από τρομακτικό.
Γιατί γράφω ένα τέτοιο πράγμα στο TheFruitAndFlowerBasket, αντιμετωπίζοντας τις συνταγές και τις αστείες θλίψεις της ζωής με τέτοια πραγματική φρίκη; Χορηγημένος, δίστασα για αυτό το θέμα. Αλλά τότε σκέφτηκα: Εδώ, είναι χιλιάδες άνθρωποι κοινωνικά αφοσιωμένοι, ανοιχτοί και ανοιχτοί στο μυαλό εν κινήσει. Εάν όλοι αυτοί οι άνθρωποι αντιταχτούν στην αυξανόμενη βάρβαρη κατάσταση του κόσμου μας, αυτό μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Η πιθανότητα να καταλήξουμε σε μάρτυρα σε μια τόσο φοβερή κατάσταση, όπως έχω περιγράψει παραπάνω, είναι ευτυχώς πολύ μικρή. Αλλά αν η Φλόριντα ή ο Castrop-Rauxel: οι καταστάσεις που απαιτούν τη γενναία παρέμβασή μας είναι παντού. Τότε μια ζήτηση πολύ συζητημένη είναι ζήτηση, την οποία όλοι θα ήθελαν, αλλά σχεδόν κανείς δεν ξέρει, αν το έχει πραγματικά σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης: πολιτικό θάρρος. Ο όρος αποτελείται από τις λέξεις civil (latin civilis, bourgeois) και το θάρρος (γαλλικό; θάρρος;). Το θάρρος των πολιτών είναι μάλλον καλύτερο.
Τι σημαίνει πολιτικό θάρρος;
Σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Gerd Meyer, υπάρχουν τρεις μορφές ηθικού θάρρους:
- Να δουλέψω για κάτι. Αυτό συνήθως συμβαίνει χωρίς οξεία πίεση για δράση, όπως για παράδειγμα όταν τα άτομα ή μια ομάδα εργάζονται για τη διατήρηση ορισμένων κανόνων και αξιών (καταπολέμηση του ριζοσπαστισμού κλπ.).
- Πάρετε πίσω. Εδώ υπάρχει μια έντονη πίεση για δράση. Για παράδειγμα, όταν ένα άτομο επιτίθεται, κακοποιείται ή εκφοβίζεται, υπερασπίζεται τον εαυτό του.
- Παρέμβαση. Και εδώ, υπάρχει μεγάλη πίεση να δράσουμε. Στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι μια αντίδραση σε μια απρόβλεπτη κατάσταση και στην απειλή ενός άλλου (για παράδειγμα, όταν μια ομάδα εφήβων επιτίθεται σε έναν άστεγο).
Οι περισσότεροι από εμάς συνδέουν πιθανώς το πολιτικό θάρρος με το τρίτο σημείο, παρέμβαση. Αλλά πώς έχει νόημα να παρέμβει;
Κώδικας δεοντολογίας
Προκειμένου να μην πέσετε σε ένα είδος φόβου σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, είναι χρήσιμο να αντιμετωπίσετε εκ των προτέρων πιθανές επιλογές δράσης. Τι να κάνω αν παρακολουθώ αγώνα, μάρτυρα ληστείας ή παρατηρήσω ότι ένας ανυπεράσπιστος είναι παρενοχλημένος; Πώς πρέπει να ενεργήσω χωρίς να θέσω σε κίνδυνο τον εαυτό μου; Η στιγμή που η παρέμβασή μας είναι σε ζήτηση δεν μπορεί να προβλεφθεί και ποτέ δεν θα πάει στο Σχήμα ΣΤ. Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν ορισμένοι κανόνες συμπεριφοράς που ισχύουν σε όλα σχεδόν τα σενάρια απειλών.
