Distribute marten: Η άκρη ενός χημικού
Στο αγρόκτημα μας είχαμε, όπως ίσως όλοι οι κάτοικοι της αγροικίας, martens, που πάντα είχε ένα μεγάλο πάρτι σκαθάρι όταν θέλαμε να κοιμηθούμε.
Ο πατέρας μου Ευλογημένος, ένας χημικός από το επάγγελμα, με συμβούλεψε να βάλω λίγο καμφορά σε μια ωραία κτηνοτροφία, να κρέμομαι τον γυναικείο κορμό πάνω από το δάπεδο του τραγουδιού και να περιμένω ειρηνικά για την αντίδραση του μαρτ. Και πού παίρνω καμφορά, ρώτησα; Μπορώ να το κανονίσω αυτό για σας, είπε ο πατέρας μου και μια εβδομάδα αργότερα μου έδωσε ένα μισό γεμάτο πλαστικό κουβά με καμφορά, που μου θυμίζει τα παλιά, πρωτότυπα, γνήσια κινεζικά πολυκαταστήματα όταν το άνοιξα: ακόμα και εκεί, μύριζε ακόμα φρικτό καμφορά.
Λοιπόν, ο πλαστικός κάδος περιέχει ακόμα την ίδια ποσότητα καμφοράς που μου είχε δώσει ο πατέρας μου τότε. Η μικρή καμφορά που είχα κρεμάσει περίπου 20 χρόνια πριν στην πίστα του μαρμάρου μας, έζησε θαύματα και ήταν πολύ βιώσιμη: Οι μαρτίνες έκλεισαν έκτοτε και ποτέ δεν υπήρχε φεστιβάλ χορού - το οποίο δεν λυπούμαστε καθόλου ...
