Πράσινη ρέγγα στο ύφος της πάπιας γιαγιάς
Οι πράσινες ρέγγες είναι (όπως γνωρίζετε;) Φρέσκα, αλατισμένα ρέγγα. Στην παραλία, εξακολουθούν να τηγανίζονται και να τρώγονται στο περιεχόμενο της καρδιάς τους, αλλά στο εσωτερικό μέτωπο συχνά αποφεύγεται.
Για ένα, πολλοί είναι "άσχημοι" για το χειρισμό ακόμη και ενός ολόκληρου, χωρίς ψάρεμα ψαριού. Από την άλλη πλευρά, φοβούνται το "άρωμα", το οποίο δεν μπορεί να αποφευχθεί. Από την άλλη πλευρά, πραγματικά βοηθά να το θεωρήσετε ως ένα πρόσθετο σε ένα νόστιμο πιάτο, και όχι, ως συνήθως, ως ενοχλητικό.
Αυτό έστειλε: να δουλέψει!
Οι πράσινες ρέγγες σήμερα προσφέρονται συνήθως ως προϊόντα ΑΟΚ (εκτός, χωρίς το κεφάλι). Ωστόσο, προτιμώ το "πλήρες ψάρι", επειδή χρησιμοποίησα και την πιθανή υπάρχουσα σάλτσα τηγανητά!
προετοιμασία
- Τα ψάρια είναι, όσο είναι απαραίτητο, κλιμακωτά και εκσπλαχνισμένα. Στη συνέχεια, συνεχίζετε την "κοιλιακή τομή" στη ρίζα της ουράς και στη συνέχεια αφαιρέστε προσεκτικά το μεσαίο κορμό, από το κεφάλι (που δεν υπάρχει πλέον, hihi) με τον αντίχειρά σας ανάμεσα στη ραχοκοκαλιά και την πλάτη διεισδύοντας και συνεχίζοντας προσεκτικά προς την ουρά vorarbeitet.
- Πιέστε προς τα κάτω με τα δάχτυλά σας έτσι ώστε όσο το δυνατόν μικρό κρέας να παραμένει στο κόκκαλο. Στη συνέχεια, μπορείτε να ανοίξετε το ψάρι και να πάρετε το λεγόμενο κουρτίνα, το οποίο μπορεί τώρα να ψήνετε ως συνήθως: αλάτι, μετατρέψτε σε αλεύρι και μετά τηγανίζετε σε άφθονο καυτό λάδι και από τις δύο πλευρές καφέ.
- Για να γευτείτε τηγανητές πατάτες και σαλάτα. Το κρύο από το χέρι δεν είναι κακό ούτε.
- Φυσικά μπορείτε να τηγανίζετε τη ρέγγα με ένα κόκκαλο. Αλλά ωραία και αργή, έτσι και durchgaren από το εσωτερικό, είναι τότε πολύ πιο παχιά!
- Η ρέγκα που απομένει, μπορείτε να εισάγετε ξινό. Αλλά δεν το κάνω πια, γιατί εν τω μεταξύ οι κονσέρβες έτοιμες για φαγητό είναι τόσο καλές που μπορείτε να τους πέσετε πίσω.
Τα συνήθη σχόλια "Yuck", ρωτώ αν είναι δυνατόν να κρατήσετε τον εαυτό σας. Επίσης, οι ενδείξεις υπεραλίευσης κ.λπ. είναι γνωστές εκ των προτέρων και βαριούνται.
