Ακρυλαμίδιο: Πόσο ανθυγιεινά είναι πραγματικά;
Τι είναι το ακρυλαμίδιο;
Η χημική ένωση ακρυλαμίδη ανήκει στην ομάδα αμιδίων που είναι παράγωγα καρβοξυλικών οξέων. Παρόλο που η ουσία εδώ και πολύ καιρό χρησιμοποιείται για την παραγωγή τέχνης και βαφών, το μόνο που το 2002 ήταν προς το συμφέρον του κοινού. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ακρυλαμίδη σε ορισμένα τρόφιμα, γι 'αυτό ξεκίνησαν μελέτες σχετικά με τις επιδράσεις της ουσίας στον ανθρώπινο οργανισμό.
Τι είναι το ακρυλαμίδιο και πώς γίνεται αυτό;
Το ακρυλαμίδιο βρίσκεται κυρίως σε αμυλούχα τρόφιμα όπως πατάτες, πατάτες, πατάτες και σε προϊόντα δημητριακών όπως μπισκότα, δημητριακά και φρυγανιές. Μια παρόμοια υψηλή περιεκτικότητα σε ακρυλαμίδιο αποδείχθηκε από εμπειρογνώμονες στον καφέ, τις μελόψωμο, τις speculaas και τα καρύδια. Αν τα προϊόντα πατάτας και δημητριακών θερμαίνονται σε περισσότερο από 120 βαθμούς Κελσίου, η περιεκτικότητα σε ακρυλαμίδιο αυξάνεται σημαντικά. Η υπερθέρμανση κατά το ψήσιμο, το ψήσιμο, το τηγάνισμα ή το ψήσιμο παράγει ακρυλαμίδιο κατά τη διάρκεια της αποκαλούμενης αντίδρασης Maillard. Το αμινοξύ ασπαραγίνη, το οποίο περιέχεται σε μεγάλες ποσότητες σε πατάτες, αποτελεί ένα πολύ σημαντικό αρχικό υλικό για τη χημική αντίδραση. Η ζάχαρη (γλυκόζη και φρουκτόζη) προάγει επιπλέον τον σχηματισμό ακρυλαμιδίου.
Εκτός από τα τρόφιμα πλούσια σε υδατάνθρακες, υπάρχει υψηλό ποσοστό ακρυλαμιδίου στον καπνό του τσιγάρου.
Πόσο ανθυγιεινή είναι η ακρυλαμίδη;
Μέχρι σήμερα, δεν είναι σαφές εάν και πώς το ακρυλαμίδιο στα τρόφιμα θέτει σε κίνδυνο την ανθρώπινη υγεία. Ωστόσο, μακροχρόνιες μελέτες σε αρουραίους και ποντίκια δείχνουν ότι το ακρυλαμίδιο αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου και αλλάζει το γενετικό υλικό. Το εάν και σε ποιο βαθμό ο κίνδυνος αυτός ισχύει και για τον άνθρωπο, δεν μπορεί να διευκρινιστεί μέχρι στιγμής. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) θεωρεί ότι το ακρυλαμίδιο είναι πιθανό να είναι επιβλαβές και καρκινογόνο.
Μπορεί να μειωθεί η πρόσληψη ακρυλαμιδίου;
Από το 2002, έχουν καταβληθεί προσπάθειες στην πολιτική και τη βιομηχανία τροφίμων για τη μείωση των επιπέδων ακρυλαμιδίου στα τρόφιμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό έχει επιτευχθεί, αλλά σε ορισμένα προϊόντα η περιεκτικότητα σε ακρυλαμίδιο εξακολουθεί να είναι πολύ υψηλή.
Η πλήρης αποφυγή των τροφίμων που περιέχουν ακρυλαμίδιο δεν είναι απαραίτητη. Ωστόσο, η μείωση της πρόσληψης της ουσίας συνιστάται από την ΠΟΥ και το Κέντρο Καταναλωτών. Οι καταναλωτές μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα για να αποτρέψουν έναν πιθανό κίνδυνο για την υγεία από το ακρυλαμίδιο.
Καθώς η περιεκτικότητα σε ακρυλαμίδιο αυξάνεται με τη θερμοκρασία, τα τρόφιμα δεν πρέπει να θερμαίνονται πάρα πολύ. Ο κανόνας ισχύει: Χειράματα αντί για ξυλοποίηση, Όσο χαμηλότερη είναι η θερμοκρασία, τόσο μικρότερος είναι ο σχηματισμός ακρυλαμιδίου. Εκτός από τη θερμοκρασία, η περιεκτικότητα σε νερό μιας τροφής επηρεάζει επίσης τον σχηματισμό ακρυλαμιδίου. Το ξηραντήριο ενός προϊόντος, οι περισσότερες μορφές ακρυλαμιδίου κατά τη θέρμανση. Τα μαγειρεμένα, μαγειρεμένα ή ατμισμένα τρόφιμα περιέχουν λίγο ή καθόλου ακρυλαμίδιο. Οι ψητές πατάτες πρέπει να παρασκευάζονται από προψημένες πατάτες. Εάν στο λάδι προστίθεται κάποια μαργαρίνη ή βούτυρο, η περιεκτικότητα σε νερό μπορεί να αυξηθεί. Τα πιάτα με κρέας και ψάρι είναι ακίνδυνα. Κατά την προετοιμασία των τηγανιών στη φριτέζα, κρατήστε τη θερμοκρασία και το χρόνο τηγανίσματος όσο το δυνατόν χαμηλότερα. Εάν οι πατάτες μαγειρεύονται στο φούρνο, συνιστάται μέγιστη θερμοκρασία 200 μοιρών. Το χαρτί ψησίματος μπορεί να σας βοηθήσει να περιορίσετε το μαύρισμα. Για μπισκότα, θα πρέπει να χρησιμοποιείται μαγειρική σόδα ή σόδα αντί για αλατισμένο αλάτι ως μέσο ώθησης. Τα φρυγμένα αμύγδαλα οδηγούν σε ιδιαίτερα υψηλό σχηματισμό ακρυλαμιδίου. Η περιεκτικότητα σε ακρυλαμίδιο μειώνεται επίσης όταν χρησιμοποιείται ένα αυγό ή ένας κρόκος αυγού για το ψήσιμο. Προκειμένου να διατηρηθεί το ακρυλαμίδιο στο σώμα όσο το δυνατόν χαμηλότερα, συνιστάται γενικά να τρώτε τρόφιμα όπως τσιπς, πατάτες τηγανητές ή φρυγμένα δημητριακά πρωινού το πολύ μία φορά την εβδομάδα.
Παρόλο που οι επιδράσεις του ακρυλαμιδίου στην υγεία δεν έχουν εξερευνηθεί πλήρως, κάθε καταναλωτής μπορεί να αποφασίσει για τον εαυτό του εάν και πόσο μακριά θέλει να το παίξει ασφαλές και να αλλάξει τη διατροφή του.
